Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μάταιος πόνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μάταιος πόνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΜΑΤΑΙΟΣ ΠΟΝΟΣ

  ΜΑΤΑΙΟΣ  ΠΟΝΟΣ     

   Τι μάταιος κόπος!
Από παιδί παλεύω να υποτάξω τη θάλασσα μέσα μου.
Τι περιττή προσπάθεια…
Μια ολόκληρη ζωή να επισκευάζω τα φράγματα
Να υψώνω αναχώματα…
Για να μην πλημμυρίσει το χώρο μου
μην πνίξει τους φίλους μου
και να μην έρθουνε δεινά…

Τι μάταιος πόνος και τι δάκρυα περιττά!
καθώς εκείνη με ορμή παρασέρνει
της λογικής μου τις άμυνες.

Και μένω να βλέπω τους δρόμους ν’ αδειάζουν
Νερά, ποτάμια κατεβαίνουν
Σπάνε τις πόρτες, μπαίνουν στα συρτάρια μου
Το μυαλό μες τον  ύπνο μου μάχεται
κι’ η ψυχή μου αγρυπνά και φοβάται την αυγή.


Ανοίγω τα παράθυρα και τραγουδάω
καθώς αποτραβιούνται τα νερά
Κι’ αγναντεύω στης ζωής μου τον καθρέφτη
πέρα μακριά…
Ήρεμα χαιρετίζω
τα πεύκα που λυγίζουν στο Σούνιο
και στο Λευκάτα του ανέμου τα δάκτυλα
που αγγίζουν τη λύρα της Σαπφούς…