Παράπονο

                                                Παράπονο

Έκλαψα μέχρι το πρωί
Για το γιασεμί που βρήκα στο πάτωμα
Για τα γυαλιά που μάτωσαν τα χέρια μου
Και τη ματιά σου
Που πάγωσε το σύμπαν.

Σε κοίταζα να πατάς τα κρινάκια
Κι’ έκλαιγα
Δεν το θελες
Μα εκείνες οι μπότες οι βαριές
Δεν ήταν για τον κήπο.

Κι’ αν φύτευες τριαντάφυλλα
τα κρίνα τα δικά μου
ποτέ σου δεν τα πρόσεξες.

Δεν ξέραμε να μοιραστούμε τη ζωή!
Και τώρα που το μάθαμε
Έχουμε μεγαλώσει..

Φύλαξα τρυφερά λίγες παλιές φωτογραφίες
απ’ τη ζωή που αρνήθηκες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου