ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΟΙ ΝΟΤΕΣ

  ΤΟΥ  ΑΝΕΜΟΥ ΟΙ ΝΟΤΕΣ


Αραγμένα ιστιοφόρα στην παλιά προβλήτα
Σαν πελώριες άρπες
Κι’ ο άνεμος σφυρίζει στα κατάρτια
που αντιστέκονται
γιατί αγγίζουν με την άκρη ουρανό.
Σε ποιο πεντάγραμμο να βρω
τις νότες της πατρίδας μου…
Να τις ακούω τα πρωινά
στην ερημιά της πόλης
-της πόλης που δε μου χαρίστηκε
κι’ ούτε προσπάθησα κι’ εγώ να κατακτήσω-


Λίγοι οι τυχεροί
που άκουσαν του ανέμου το τραγούδι στα κατάρτια.
Λίγοι στους ταξιδιώτες  οι ταξιδευτές